Γιάννης Μπότσης σε α' πρόσωπο

2020-10-01 17:56

Έναν μήνα μετά την έκδοση του Κλέφτη των μυστικών, σκέψεις άρχισαν να με διαβρώνουν ανελέητα και χαριτωμένα μαζί. Από ποιες αιτίες ξεκίνησαν όλα; Γιατί σε ένα όνειρο καλοκαιρινών διακοπών; Γιατί ένα 11χρονο αγοράκι σε περιπέτεια στην Κατοχή; Γιατί μια Σμυρνιά σαν κολόνα στην αφήγηση και η Σμύρνη εμβόλιμα; Γιατί το ΕΑΜ σαν επιπλέον χαρακτήρας; Γιατί μια Ελληνίδα Άννα Φρανκ; Γιατί ένα μέντιουμ που δεν βλέπει τα δικά του, αλλά μόνο των άλλων;

Γρήγορα διαπίστωσα ότι το να ψάχνεις στα βάθη του μυαλού σου μοιάζει με νυχτερινό εγκλωβισμό σε τροπικό δάσος, χωρίς φακό. Και τότε εμφανίστηκαν δυο αγαπημένοι μου ερευνητές για βοήθεια. Μόνοι και απροσκάλεστοι, αλλά συντρέχτες και συγκινητικοί. Ο Φίλιπ Μάρλοου και ο Χάρι Χόλε! Στην αρχή δεν πίστευα στα μάτια μου, όμως αμέσως προσαρμόστηκα. «Καλύτερα και οι δυο», μου είπαν, «θα ξεμπερδεύουμε πιο γρήγορα».

Άρχισαν να ψάχνουν μέσα στον χρόνο, πίσω από εμπόδια και σκιές, σαν λυσσασμένα λαγωνικά, και αμέσως τα ευρήματα ξεπηδούσαν το ένα μετά το άλλο! «Δεν σου έλεγε η μάνα σου γι’ αυτό που έζησε ως νεαρή στην ΕΠΟΝ, όταν κολλούσε αφίσες και έπεσε πάνω στη γερμανική περίπολο;» Ο Μάρλοου ήταν αδιαπραγμάτευτος και η χρονοπύλη άνοιξε. Ναι, η μάνα μου κολλούσε μια νύχτα αφίσες και, ναι, έπεσε πάνω σε γερμανική περίπολο, που την κυνήγησε αλλά δεν την έπιασε. Κρύφτηκε πίσω από μια σκουριασμένη μαύρη πόρτα, χωρίς ανάσα.

Να λοιπόν γιατί ξεκίνησα με το αγοράκι και το κυνηγητό. Εδώ όμως η πόρτα έγινε το χείλος ενός γκρεμού και αφίσες δεν υπήρχαν. Άσε που η μάνα μου τις κόλλησε ανάποδα από τον φόβο της! Αλλά γιατί ήρωας παιδί και γιατί αγοράκι κι όχι κοριτσάκι; «Γιατί σου άρεσαν οι ταινίες με ήρωες παιδιά, όπως τα 400 χτυπήματα, το Μόνος στο σπίτι ή το Στάσου πλάι μου», πρόσθεσε ο Χόλε και συνέχισε: «Και γιατί ταυτίστηκες και γιατί το όνειρο ήταν δικό σου και όχι ενός κοριτσιού».

Τόσο απλό, λοιπόν. Και γιατί όλο αυτό με τη Σμυρνιά και την πόλη της; Δεν έχω ρίζες από εκεί, ούτε κάποιο παρελθόν. Ο Μάρλοου άγγιξε τον γιακά της καμπαρντίνας του και με κοίταξε ειρωνικά. «Και ο πεθερός σου, που τόσο αγαπούσες, από πού καταγόταν; Το ξέχασες;» Ναι, όντως, ο Νίκος Βασταρδής καταγόταν από τη Σμύρνη και τον αγαπούσα πολύ, αλλά δεν αρκούσε μόνο αυτό. Μου έδωσε μια πρώτη ώθηση, όμως, και όλοι αυτοί οι πρόσφυγες που άλλαξαν προς το καλύτερο τη χώρα μας, μάλλον λειτούργησαν σαν ένας συλλογικός άνεμος που με έσπρωξε προς τα εκεί. Και σίγουρα το πρότυπο μιας Σμυρνιάς μόνης και απροστάτευτης, που επιβιώνει μέσα στα εμπόδια, κέρδισε αμέσως τη φαντασία μου.

Στάθηκα για λίγο στο σκοτάδι και τότε κατάλαβα κάτι που τα φώτισε όλα.

«Όσο για το ΕΑΜ, πώς θα μπορούσες να μην το βάλεις, όταν έκανε τόση αντίσταση, πληροφόρηση για το τι συνέβαινε στον πόλεμο αλλά και βοήθεια στη διατροφή του λαού», συνέχισε ο Χόλε με περίεργο βλέμμα. «Διάβασα για όλα αυτά και έκανες πολύ καλά», πρόσθεσε φανερά ικανοποιημένος.

Και η δικιά μου Άννα Φρανκ, γιατί; Έψαξαν πάλι με πρωτόγνωρη συγκέντρωση και οι δύο. «Γιατί μάλλον ήθελες να ξορκίσεις το κακό, να έχεις μια ηρωίδα που παλεύει ενάντια στα θηρία και μάλλον γλιτώνει, ε;» Ο Μάρλοου έδειχνε σίγουρος, αλλά κάτι έλειπε, που ο Χόλε το πρόσθεσε αμέσως: «Και γιατί ήθελες να υμνήσεις την αποδοχή και τη διαφορετικότητα. Έπεσα μέσα;» Ναι, μάλλον έπεσε. Έχει και την πείρα από το Όσλο, σκέφτηκα, είναι μια πόλη που το ζει αυτό.

Και το μέντιουμ που δεν βλέπει τα δικά του συμβάντα και όσων αγαπάει, παρά μόνο των άλλων; Έδειχναν να ζορίζονται πολύ και να μην έχουν λύση, όταν εγώ σαν να ξύπνησα από λήθαργο, το βρήκα. «Μα αυτό έζησε ως εμπειρία η κουμπάρα μου, η Λίλα!» φώναξα. «Έβλεπε τι θα συνέβαινε στους ξένους, αλλά για τα δικά της λες και έπεφτε μια κουρτίνα και τα έκρυβε. Μόνο που εγώ το έκανα πάγιο, ως κατάσταση, και εμπλούτισα την ηρωίδα μου, τη Μαρίζα, με αυτό το περίεργο αλλά και μισό χάρισμα».

Έπεσε μια μικρή σιωπή και οι δυο απρόσκλητοι καλεσμένοι με κοίταξαν στα μάτια και συγχρονισμένοι μού είπαν, με μια φωνή: «Κάποια άλλη απορία;» Είχα πολλές απορίες ακόμα, ειδικά για το όνειρο, αλλά προτίμησα να τις κρύψω. Ήθελα κι άλλα να μάθω για τις πηγές της έμπνευσής μου, όμως ένιωσα αδύναμος μπροστά τους και ανεπαρκής αν συνέχιζα τις ερωτήσεις μου. «Όχι, ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια», απάντησα χαμηλόφωνα και αυτοί χάθηκαν ξαφνικά χαμογελώντας. Λες και ήταν ολογραφήματα που έσβησαν απότομα.

Έμεινα μόνος και εξιταρισμένος από την αλλόκοτη εμπειρία. Δεν συμβαίνει κάθε μέρα να εμφανίζονται για βοήθεια αγαπημένοι σου ήρωες! Και τόσο πρόθυμοι, τόσο εξυπηρετικοί. Στάθηκα για λίγο στο σκοτάδι και τότε κατάλαβα κάτι που τα φώτισε όλα. Δεν χρειαζόμαστε βοήθειες για τις πηγές που μας ωθούν σε δημιουργίες, γιατί δεν χρειάζεται καν να τις μάθουμε. Είναι τόσο όμορφο το να λειτουργούμε σαν τους υπνοβάτες. Τόσο ανακουφιστικό και λυτρωτικό μαζί. Και τόσο παράλογα σπουδαίο, το να μοιραζόμαστε όμορφα πράγματα μεταξύ μας! Από λέξεις μέχρι αγγίγματα…

 

Ο κλέφτης των μυστικών
Γιάννης Μπότσης
Ελληνικά Γράμματα
512 σελ.
ISBN 978-960-19-0802-1
Τιμή €16,90

 

 

 

πηγή : diastixo.gr