Δράση για μια Άλλη Πόλη-Αποχαιρετισμός στην Σάντι

2017-05-26 16:00

Το 2004, όταν εγκατασταθήκαμε με τη γυναίκα μου στα Βριλήσσια, οι γείτονες μας είχαν μιλήσει και για τα δύο αδέσποτα σκυλιά «της πολυκατοικίας»: ήταν τόσο φιλικά, που συνόδευαν και τα παιδιά των γειτόνων στις κοντινές εξόδους τους.

Εμβολιασμένα, στειρωμένα και με σταθερή κτηνιατρική φροντίδα από το Σύλλογο SOS ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ, η μεγαλόσωμη θηλυκιά Σάντυ και ο μικρότερος αρσενικός φίλος της ο Κανέλλος, κέρδισαν γρήγορα και τη δική μας συμπάθεια.

Τα χρόνια πέρασαν, γεννήθηκαν και τα παιδιά μου, που σιγά σιγά μεγάλωσαν κι έγιναν κι αυτά φίλοι με τα δυο σκυλιά, αλλά και με τα γατιά που άρχισαν να βρίσκουν καταφύγιο στην πυλωτή μας. Τα αποφάγια από το τραπέζι μας, αλλά και από τα άλλα διαμερίσματα, έβρισκαν μόνιμη διέξοδο στα μπωλ με το φαγητό για τα αδέσποτα, ενώ η Σάντυ και ο Κανέλλος κατάφεραν να μην τσακωθούν με τα γατιά ούτε μια φορά.

Όμως τα δυο σκυλιά σιγά σιγά μεγάλωσαν και γέρασαν. Τον τελευταίο χρόνο η Σάντυ περπατούσε με δυσκολία: δίπλα στην εξώπορτα, της είχαν στρώσει μια πρόχειρη κουβέρτα να ξεκουράζεται και να κοιμάται, ενώ λεγόταν ότι είχε και καρκίνο. Συνέχιζε όμως τις φιλίες της με τα παιδιά και τους μεγάλους, ενώ πρόσφατα είχε αποκτήσει και μια νέα φίλη; Η νεαρή «Λουλού», το μόνο γατάκι που επιβίωσε τελικά από τη χειμωνιάτικη γέννα, είχε μάθει όχι μόνο να παίζει με τη γέρικη Σάντυ αλλά και να... κοιμάται στη ράχη της με τις ώρες, ακόμη κι όταν η Σάντυ ήταν ξύπνια: σαν το σκύλο με τη γάτα, σου λένε μετά.

Το μοιραίο απόγευμα

Όλα αυτά, μέχρι την τελευταία Κυριακή του φετεινού Μαρτίου. Εκείνο το απόγευμα, βγαίνοντας για βόλτα, είδαμε κόσμο μαζεμένο στη συνήθως ήσυχη οδό Δίρφης. Κάτι ακούσαμε για ένα σκύλο που τον είχε χτυπήσει ταξί, από τη σκέψη της γυναίκας μου πέρασε αστραπιαία μια ανησυχία για τη Σάντυ: ήταν όντως εκείνη, ξαπλωμένη στην άκρη του δρόμου χωρίς να μπορεί να σηκωθεί και να περπατήσει. Σε όλο το σώμα της, στην πίσω αριστερή πλευρά, υπήρχαν εμφωνή τα ίχνη από τις ρόδες του αυτοκινήτου που είχε περάσει κυριολεκτικά από πάνω της.

Περιμένοντας το SOS ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ που θα την πήγαινε στον κτηνίατρο, φέραμε στη Σάντυ φαγητό και νερό, που τελικά δεν άγγιξε καν. Αντίθετα δέχτηκε τα χάδια όλων, με ήρεμη ευχαρίστηση. Ανάμεσά τους και τα παιδιά μου, που είχαν παίξει με τη Σάντυ αμέτρητες φορές και καταλάβαιναν ότι δεν θα την ξανάβλεπαν.

Για να ξεχαστούν λίγο, γύρισα σπίτι και τους έφερα τη μηχανή για τις τελευταίες φωτογραφίες: τη φωτογραφία του κειμένου, την τράβηξε ο 9χρονος γιος μου.

Μια κυρία από τον κόσμο, με ένα κοριτσάκι 6-7 ετών εμφανώς ταραγμένο, μας είπε ότι ήταν μέσα στο ταξί όταν αυτό κτύπησε τη Σάντυ. Έρχονταν από το Χαλάνδρι για επίσκεψη στη γειτονιά μας, και κατέβηκαν στον ίδιο δρόμο μόλις 10-20 μέτρα μετά. Ο οδηγός του ταξί είχε επικαλεστεί την κούρασή του και δεν ασχολήθηκε καθόλου με το χτυπημένο σκυλί ούτε καν όταν χρειάστηκε να σταματήσει για την αποβίβαση των επιβατών του.

Η κυρία από το SOS ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ, μας προειδοποίησε να τραβηχθούμε στην άκρη και φόρεσε και η ίδια ειδικά γάντια για το φόβο βίαιης αντίδρασης του σκυλιού στον ξαφνικό πόνο της μετακίνησης. Οι προφυλάξεις αποδείχθηκαν αχρείαστες: μόνη απότομη αντίδραση της Σάντυς, όταν τη σηκώσαμε με το σεντόνι, ήταν ότι κούνησε με δύναμη την... ουρά της, σαν ευχαριστήριο και αποχαιρετισμό μαζί.

Τις επόμενες μέρες, τα νέα από το κτηνιατρείο ήταν απογοητευτικά: η λεκάνη της Σάντυς είχε θρυμματιστεί και δε θα μπορούσε πια ούτε καν να ξανασταθεί όρθια. Ήδη από την επόμενη μέρα, το κουβερτάκι όπου ξάπλωνε, είχε μαζευτεί. Λίγες μέρες μετά μάθαμε από μια γειτόνισσα ότι είχαν αναγκαστεί να κάνουν ευθανασία για να μην υποφέρει άλλο άδικα. Μάταια προσπάθησα να κρατήσω μακριά τα παιδιά την ώρα που ρωτούσαμε την τελευταία πληροφορία: πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;


Ανασυνθέτοντας τα δεδομένα

Η ιστορία δεν τελειώνει όμως εδώ. Παρατηρώντας το σημείο του δρόμου όπου είχε χτυπηθεί το σκυλί, προσπάθησα τις επόμενες μέρες να ανασυνθέσω τι είχε συμβεί:

• Το ταξί δύσκολα μπορεί να έτρεχε υπερβολικά, καθώς είχε μόλις στρίψει δεξιά από την οδό Ολύμπου στην οδό Δίρφης και είχε αναγκαστικά μειώσει ταχύτητα για τη στροφή. Λίγα μέτρα μετά, άλλωστε, ήξερε ότι θα αποβίβαζε τους επιβάτες του.

• Η Σάντυ χτυπήθηκε η Σάντυ κάπου 10 μέτρα μετά τη στροφή: υπεραρκετά για να προλάβει ο οδηγός να αντιληφθεί ένα μεγαλόσωμο σκυλί, πολύ λίγα για να έχει αναπτύξει ξανά ταχύτητα.

• Η Σάντυ ήταν αδύνατον να πετάχθηκε ξαφνικά μπροστά στο ταξί καθώς, γέρικη και δυσκίνητη, δεν ήταν πια ικανή για κάτι τέτοιο.

• Ο οδηγός αποκλείεται να μην κατάλαβε ότι είχε χτυπήσει το ζώο: το σκυλί ήταν μεγαλόσωμο και οι ρόδες του πέρασαν κυριολεκτικά από πάνω του ανεβοκατεβάζοντας ολόκληρο το όχημα.

Πρακτικά λοιπόν φαίνεται ότι ο οδηγός είχε μάλλον χαμηλή ταχύτητα, είδε το ζώο αρκετά μέτρα μπροστά του και δεν προσπάθησε να σταματήσει. Αμέσως μετά επέλεξε να μην ασχοληθεί καθόλου μαζί του, παρόλο που σταμάτησε για άλλο λόγο ελάχιστα μέτρα μετά. Πιθανότερο φαίνεται, λοιπόν, ότι ο ταξιτζής θεώρησε «υποχρέωση» του σκυλιού να κάνει σβέλτα στην άκρη και δικαίωμα της αφεντιάς του να το πατήσει με το όχημά του και να το εγκαταλείψει, αν δεν παραμέριζε αρκετά γρήγορα (ή αν δε μπορούσε κάτι τέτοιο, όπως η γέρικη και δυσκίνητη Σάντυ).

Πέρα πάντως από τις ενδεχόμενες ευθύνες, η εγκατάλειψη του χτυπημένου ζώου από τον υπαίτιο οδηγό είναι κάτι που δε συγχωρείται. Γι’ αυτό και αν κάποιος είδε το περιστατικό, καλό θα ήταν να επικοινωνήσει με το SOS ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ ακόμη κι αν δεν έχει κρατήσει αριθμό οχήματος.


Κουρασμένοι οδηγοί: δεν απειλούν μόνο τα ζώα

Περισσότερο όμως από όλα με αναστατώνει η δικαιολογία που επιστράτευσε για τον εαυτό του ο ταξιτζής. Αν όντως επικαλέστηκε την κούρασή του (προφανώς από την πολύωρη οδήγηση), τότε όλοι μας πρέπει πια να ανησυχούμε σοβαρά: Όχι μόνο για τα ζώα του σπιτιού και της γειτονιάς μας, αλλά και για τα παιδιά μας, τους γονείς μας, τους φίλους μας, τους εαυτούς μας, τον κάθε πεζό, ποδηλάτη ή μοτοσυκλετιστή.

Η κρίση έχει κάνει τα οικονομικά της μεγάλης πλειοψηφίας πολύ πιο δύσκολα. Αναμφίβολα έχει πολλαπλασιάσει και τους κουρασμένους επαγγελματίες οδηγούς σε ταξί, μηχανάκια, φορτηγά ή ό,τι άλλο. Ένας ολόκληρος κόσμος βγάζει πια πολύ λιγότερα για κάθε ώρα δουλειάς και παράλληλα αναζητά απεγνωσμένα τρόπους για επιπλέον χρήματα που θα καλύψουν πιεστικές υποχρεώσεις ή θα στηρίξουν άλλα μέλη της οικογένειάς του. Η «προφανής» λύση για όλους αυτούς, είναι δουλειά μέχρι τελικής εξαντλήσεως: κάθε εξαντλημένος οδηγός, όμως, είναι και ένας σοβαρός δημόσιος κίνδυνος. Ιδιαίτερα αν κουβαλάει και μια, «μέτρια» έστω, δόση αναλγησίας.

Τα ερωτήματα είναι λοιπόν συγκεκριμένα: Υπάρχουν θεσπισμένα ορθολογικά όρια για το μέγιστο επιτρεπτό ωράριο κάθε κατηγορίας επαγγελματιών οδηγών; Προβλέπεται για τους εργοδότες, αλλά και για τους αυτοαπασχολούμενους όπως οι ταξιτζήδες, η τήρηση υποχρεωτικών στοιχείων που θα δείχνουν κατά πόσο τα όρια αυτά όντως τηρούνται; Γίνονται οι απαραίτητοι έλεγχοι με την απαραίτητη συχνότητα; Υπάρχουν επίσημα στοιχεία για την έκταση των παραβάσεων, τις κυρώσεις που επιβάλλονται (;) και το αν και πόσο λειτουργούν επαρκώς αποτρεπτικά;

Κι εδώ είναι που χρειάζονται απαντήσεις, τόσο από την Πολιτεία όσο και από εμάς, ως πολίτες που συχνά παραβλέπουμε επικίνδυνες καταστάσεις μέχρι να εκραγούν και στη δική μας πόρτα. Η αδικοχαμένη Σάντυ, ας είναι μια προειδοποίηση για όλους μας.



Γιάννης Παρασκευόπουλος