Βριλήσσια-Cine Δράση Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου: Μια μέρα γεμάτη σινεμά στα Βριλήσσια Μία διάλεξη, μια προβολή και μια συζήτηση!

2016-02-05 16:46

Την τιμητική της είχε η τέχνη του κινηματογράφου στα Βριλήσσια την Τετάρτη που πέρασε. Η ημέρα ξεκίνησε με την απογευματινή διάλεξη της Χρυσάνθης Σωτηροπούλου, (στο πλαίσιο του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου του Δήμου), επίτιμης καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Πατρών, με θέμα «Ο κινηματογράφος ως κοινωνικό φαινόμενο»:

Η εμπνευσμένη πανεπιστημιακός ανέλυσε με γλαφυρό, παραστατικό και καταιγιστικό τρόπο την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική διάσταση του σινεμά, τη δυνατότητα του να επιδρά στην διαμόρφωση συνειδήσεων, καθώς και τη σχέση του με τις άλλες τέχνες, από τις οποίες βοηθιέται ώστε να γίνει ολοκληρωμένο, αλλά και αυτό με τη σειρά του συμβάλλει ώστε έργα άλλων μορφών τέχνης να γίνονται γνωστά και προσιτά στο ευρύ κοινό. Έτσι, ένα συγγραφικό έργο αποτελεί τη βάση για σενάριο μιας ταινίας και η ταινία είναι μια έμμεση διαφήμιση για αυτό: μετά την κυκλοφορία της ταινίας «Τροία» πουλήθηκαν 9 εκατομμύρια της «Οδύσσειας». Ο Όμηρος, ο Σαίξπηρ, ο Τσέχωφ, ο Ντοστογιέφσκι και άλλοι κλασικοί, έγιναν ευρύτατα γνωστοί από τις κινηματογραφικές μεταφορές των έργων τους. Μια όμορφη μουσική, δίνει περισσότερη ένταση στα συναισθήματα που ο σκηνοθέτης θέλει να προκαλέσει και με τη σειρά της, η επιτυχία μιας ταινίας προβάλει το μουσικό ή το συγκρότημα που έγραψε τη μουσική και δίνει ώθηση στις πωλήσεις του σάουντρακ και κατ΄επέκταση των υπόλοιπων έργων τους.

Η εισηγήτρια στάθηκε αναλυτικά στις διαφορές μεταξύ αμερικάνικου και ευρωπαϊκού κινηματογράφου και ανέλυσε τους λόγους κυριαρχίας της αμερικάνικης κινηματογραφικής παραγωγής σε βάρος της ευρωπαϊκής και πολύ περισσότερο σε βάρος κάθε παραγωγής από μικρές εθνικές κινηματογραφικές βιομηχανίες, όπως για παράδειγμα αυτής της χώρας μας. Για να αποκτήσει μια εταιρία διανομής τα δικαιώματα μιας αμερικάνικης ταινίας δεν πληρώνει αντίτιμο, αφού αυτή αποτελεί θυγατρική εταιρία της αντίστοιχης αμερικανικής. Αντίθετα το κόστος αγοράς μιας ευρωπαϊκής μπορεί να ξεπερνά τις 100 χιλιάδες ευρώ. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στους λόγους κυριαρχίας των λεγόμενων «εμπορικών» ταινιών σε βάρος των σινεφίλ παραγωγών. Το παραπάνω ποσό δύσκολα θα διατεθεί από έναν επιχειρηματία για ένα επισφαλές προϊόν όπως μια δύσκολη σινεφίλ ταινία.

Με την ομιλία της Χρυσάνθης Σωτηροπούλου έκλεισε ο κύκλος των τριών διαλέξεων με θέμα τον κινηματογράφο που το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Δήμου Βριλησσίων οργάνωσε σε συνεργασία με το Cine-Δράση. Η αίσθηση που έμεινε σε όλους όσοι το παρακολουθήσαμε, είναι ότι ήταν μια άκρως ενδιαφέρουσα και επιτυχής παρέμβαση που πρέπει να συνεχιστεί. Το ζητούμενο είναι βέβαια -και αυτό ισχύει για όλους τους θεματικούς κύκλους- η καλή ενημέρωση του κόσμου, ώστε όλοι να ξέρουν τι γίνεται, πότε και πού.

Στη συνέχεια, όπως κάθε Τετάρτη βράδυ, προβλήθηκε το σχεδόν άπαιχτο ντοκιμαντέρ του Αλαίν Ρενέ «Νύχτα και Καταχνιά» με το οποίο ο σκηνοθέτης, πολύ μπροστά από την εποχή του, με αφορμή τα ναζιστικά εγκλήματα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ασχολείται με το κτήνος που κρύβει ο κάθε άνθρωπος μέσα του, αλλά και τη δυνατότητα αυτά τα φαινόμενα να επαναληφθούν αν συνολικά η ανθρωπότητα δεν καταφέρει να βγάλει συμπεράσματα για το πώς επέτρεψε να συμβούν τέτοιας φρίκης και έκτασης εγκλήματα.

Στα 31΄λεπτά που κράτησε η προβολή επικράτησε νεκρική σιγή στην αίθουσα, ενώ χρειάστηκαν μερικά λεπτά μετά το τέλος της για να ξαναβρούν οι ανάσες όλων μας τους κανονικούς ρυθμούς τους και να καταλαγιάσει η συγκίνηση. Στη συνέχεια άναψε ζωηρότατη συζήτηση που κράτησε για περισσότερο από μία ώρα.

Καταλυτική σε αυτό ήταν η χειμαρρώδης παρουσία του πολυτάλαντου γείτονά μας ποιητή, σκηνοθέτη, συγγραφέα και δασκάλου σε σχολές κινηματογράφου, Λευτέρη Ξανθόπουλου. Βαθιά συγκινημένος και ο ίδιος, αναφέρθηκε στους συντελεστές της ταινίας, την αισθητική και ιστορική της αξία, τόνισε ανέκδοτα στοιχεία που την αφορούν και τέλος απάντησε σε ερωτήσεις των παρευρισκομένων.

Η συζήτηση που ακολούθησε περιστράφηκε στο τότε και στο τώρα, μπήκαν διάφορες διαστάσεις και ξύπνησαν σκληρές αναμνήσεις. Μια νεαρή, τακτική θαμώνας της κινηματογραφικής λέσχης μίλησε για ρατσισμό σε βάρος των Εβραίων και περιέγραψε τις ταλαιπωρίες της εβραϊκής οικογένειας της. Ο παππούς της ήταν από τους λίγους που κατάφεραν να δραπετεύσουν από ναζιστικό στρατόπεδο, κάποιοι συγγενείς της σώθηκαν χάρις στην αλληλεγγύη των χριστιανών γειτόνων. Κάποιος άλλος ακροατής, αναφέρθηκε τις ευθύνες των χριστιανών για τη γενοκτονία της εβραϊκής κοινότητας Θεσσαλονίκης (από τις 66.000 προπολεμικά, έμειναν σήμερα περίπου 3.000) και την κλοπή της περιουσίας της. Άλλος αναρωτήθηκε πώς ένας λαός που υπέφερε τόσα, συμπεριφέρεται με βαρβαρότητα στους παλαιστίνιους, ενώ κάποιος τρίτος σημείωσε ότι αναφορές σε τέτοια ιστορικά γεγονότα απουσίαζαν μέχρι σχετικά πρόσφατα από τα σχολικά και πανεπιστημιακά βιβλία ιστορίας.

Κάποιοι,επεσήμαναν την αναζωπύρωση, στις σημερινές συνθήκες ανασφάλειας και με αφορμή την προσφυγική κρίση, του φόβου προς το «άλλο», το διαφορετικό και τον πολλαπλασιασμό, σε όλη την Ευρωπαϊκή ήπειρο, ρατσιστικών αντιλήψεων, συμπεριφορών και τακτικών στις οποίες πρωτοστατούν άτομα, ομάδες αλλά και κυβερνήσεις. Άλλοι ανέφεραν βιβλία, λογοτεχνικά, ιστορικά ή δοκίμια που δίνουν απαντήσεις σε πλευρές του θέματος αλλά κυρίως θέτουν ερωτήματα και δίνουν τροφή για σκέψη.

Μικρή αναφορά έγινε και στο βιβλίο «Block 25, Μαρτυρία Ομηρίας» (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2016) που επιμελήθηκε ο Λευτέρης Ξανθόπουλος και το οποίο αναφέρεται στη μαρτυρία της Καρολίνας Ναχμούλη–Γαβριηλίδου, μιας από τις ελάχιστες γυναίκες ομήρους που επέζησαν των στρατοπέδων Άουσβιτς-Μπιρκενάου και Μπέργκεν-Μπέλζεν.

Η ζωηρή, με αντιπαραθέσεις αλλά χωρίς οξύτητες, συζήτηση, έληξε με την υπογραφή βιβλίων από το συγγραφέα.

Μαρίνα Παπαχριστοδούλου

Πηγή : https://www.drasivrilissia.gr